Vrijwilligerswerk

De olie die de samenleving normaal laat functioneren

Vrijwilligerswerk is net zo divers als mensen en hun wensen & behoeften. Meestal heeft het een link met een persoonlijke interesse in iets óf met een diepere drijfveer (religieus en/of maatschappelijk). Maar áltijd is het vrijwillig. Het ideaal is "heiliger" dan simpelweg geld verdienen.
Je kunt het begrip vrijwilligerswerk omschrijven als: "Alle werk dat je doet, zonder financiële vergoeding of vergoeding in natura". Het schrijven van deze blog bijvoorbeeld is óók vrijwilligerswerk.

Dat vrijwillig meestal niet vrijblijvend is, begrijpt iedereen. Maar het gaat echt te vér, als je jezelf moet verantwoorden als je op een dag verstek moet laten gaan (bijvoorbeeld bij de dierenambulance). Soms trekt vrijwilligerswerk ook "beroepsidioten" of "statusgevoeligen" aan. Mensen die het betreffende werk zélfs zouden willen doen, als ze er (bij wijze van spreken) nog geld op moesten toeleggen. Of die een soort kick krijgen door de "status" die het betreffende vrijwilligerswerk met zich meebrengt. Deze mensen vergeten vaak, dat andermans enthousiasme soms iets minder fanatiek (of in zijn geheel net even anders) is.

De maatschappij verwacht in deze tijd érg veel van een gemiddelde burger. Om een doodgewoon huis te kunnen kopen, moet je minimaal met z’n tweeën én fulltime werken. Daarnaast heeft de crisis de werksfeer in het algemeen verslechterd: als het erop aankomt moet iedereen vechten om te houden wat hij/zij heeft. Vanzelfsprekend is dit niet bevorderlijk voor de onderlinge sfeer tussen collega’s.
Heb je de pech dat je ontslagen wordt, dan ben je ook nog eens verplicht om verantwoording af te leggen aan de uitkeringsinstantie en "mag" je gaan concurreren met duizenden andere werkzoekenden. En dát, terwijl de banen tegenwoordig niet bepaald voor het oprapen liggen (tenminste als je LBO-er of MBO-er bent). Bovendien moet je náást al die werk- of sollicitatiestress óók nog eens een goede partner, vader of moeder, schoonzoon of –dochter, buurvrouw, vriend(in), verenigingslid, etc. zijn.
Dat mensen tegenwoordig dus steeds mínder zin hebben om in hun (letterlijk) kostbare vrije tijd vrijwilligerswerk te doen, vind ik dus niet méér dan logisch!!!

Daarnaast stellen ook de vrijwilligersorganisaties allerlei eisen aan de vrijwilligers. Er zijn zat openstaande vacatures voor vrijwilligers, maar soms moet je daar zelfs op solliciteren. En dan compleet met CV en foto (...). Kan het nóg idioter???!
Ik denk dat zúlke bedrijven of organisaties op een doodgewone, ordinaire manier willen bezuinigen op beroepskrachten en dus op salarissen. Onder het motto: er is toch altijd wel een gek te vinden die dit wil doen. Zo’n gedachtengang getuigt niet bepaald van "sociale betrokkenheid en/of sociaal verantwoord ondernemen Eerder van a-socialiteit!
De maatschappij (wij met z’n allen dus) zou zulke bedrijven wat mij betreft mogen boycotten als er sprake is van dit soort "oneigenlijk gebruik van vrijwilligers", enkel en alleen om op personeelskosten te besparen. Er moet een gezonde wisselwerking zijn. In een "sociaal gezonde" en evenwichtige maatschappij moet de goede wil wél van twee kanten komen!

Ik heb in verschillende vrijwilligersorganisaties gewerkt. Nooit was er sprake van een sollicitatieprocedure. De politiek kent echter wél "mannetjesmakerij". De ene activist mag slechts folderen en actie voeren en de andere wordt met alle egards binnengehaald en binnen 5 maanden tot wethouder gebombardeerd. Natuurlijk heeft ieder mens andere capaciteiten. Maar het spel moet eerlijker gespeeld worden: met open kaarten. Geef mensen geen valse illusies.

Ik vind vrijwilligerswerk een verrijking van mijn leven. Je moet echter áltijd (kritisch) overwegen wat het je waard is. En welke organisatie jouw kostbare vrije tijd waardig is. Stel jezelf de vraag: ben ik ambitieus of wil ik gewoon een zinvolle dagbesteding? Wil ik dit doen uit sociaal plichtsbesef óf omdat ik er gewoon lol in heb? En niet onbelangrijk: wat heb ik er voor over? Ben ik over 3 maanden misschien alweer vertrokken óf ben ik zo enthousiast dat ik er een fikse discussie met mijn partner (die zich verwaarloosd voelt) voor over heb?!

Kortom: als je alle overwegingen bij elkaar optelt, vind ik het absoluut niet vreemd dat er steeds minder Nederlanders bereid zijn om vrijwilligerswerk te doen. Bedrijven en organisaties verwachten nog steeds té gemakkelijk, dat al hun vrijwilligers-vacatures vervuld zullen worden. Dit is echter géén vanzelfsprekendheid!