Wat leert ons de volkstuin? Het tuinieren, één van de grootste niet-georganiseerde hobbies, mag zich verheugen op een toenemende aandacht in de media.Een volkstuin is een middel om mensen met elkaar in contact te brengen. De gemeente Heerlen gaf een braakliggend stuk grond in bruikleen aan de bewoners van Meezenbroek, Schandelen en Palemig om er een aantal moestuintjes (pockettuintjes) van te maken. Het doel was om samenhang te creëren in deze wijken.
Samen met mijn vriendin heb ik een kleine tuin van 50 m2 gehuurd in de Kerkraadse wijk Holz.
Vriendin ontving de sleutel van de tuin op vrijdag 11 februari. We hebben sindsdien een soort tijdschema bijgehouden.
In het begin was er veel tijd & energie nodig om het tuintje gebruiksklaar te maken. Het stuk grond was 3 jaar niet meer gebruikt en zodoende was er veel onkruid dat weggehaald moest worden.
We waren in totaal 29 uur bezig, om alles om te spitten en meer-of-minder onkruid vrij te maken (dus 14½ uur per persoon).
Vervolgens hebben we netjes gewacht tot de "ijsheiligen", voordat we onze zelf opgekweekte jonge plantjes aan de "volle grond" toevertrouwden. Jammergenoeg kwam niet álle zaaigoed tot volle wasdom en ook zijn een stuk of 12 plantjes voortijdig gesneuveld door pure onwetendheid.
Van een tuin-buurman kregen we als pleister op de wond twee courgetteplanten cadeau, die ons op 19-07-2011 de eerste vrucht schonken. Een courgette van 3½ kg, schoon aan de haak. En dat geheel zónder mest.
Op dat moment hebben we al minimaal zo’n 62 uur werk aan deze tuin besteed. En dan heb ik nog niet de tijd meegerekend dat we de plantjes water hebben gegeven (vanwege het droge, warme voorjaar van 2011).
Juli was al natter en zodoende hoefden we aan het ‘water geven’ minder tijd te besteden. Het onkruid groeit helaas razendsnel als het regent. Dus daar zijn we voorlopig nog niet vanaf. Maar gelukkig groeien ook de koolrabi’s, de pompoenen, de tomaten en de aardappels als ‘kool’, dus het gaat gestaag de goede kant op.
Het tijdschema van een tuin is vergelijkbaar met die van sport of studie. Het hardst moet je werken, om een basisconditie of basiskennis te verwerven. En verder is het ‘regelmatig bijhouden’ van die conditie of kennis van belang. Niet 1x láng werken, maar regelmatig. En dan mag het ook iets korter zijn. Als je langer dan twee uur aan het leren bent, is de kans groot, dat de hersenen minder opnemen dan de eerste twee uur.
Hoewel we geen echte boeren (landbouwers) zijn, merk ik dat je als tuinier meer leeft (en bezig bent) met de elementen. Voorspellen de weermannen en buienradar regen voor de volgende dag, dan moet je vandáág doen, wat je eigenlijk voor morgen had gepland. Bovendien krijg je steeds meer respect voor Moeder Aarde. Wat zij voortbrengt, wat zij tot leven wekt, daar is de mens niet toe in staat!
Bij het tuinieren gaat het echter om méér dan alleen de netto opbrengst van een stukje grond. Je leert bij het schoffelen en onkruid wieden mensen kennen. En gevraagd én ongevraagd krijg je adviezen. Vriendin en ik zullen wel zien waar het schip strandt. Maar al-met-al vind ik ons "experimentje" nu al geslaagd…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten