donderdag 25 juni 2009

The loneliness of the long-distance-runner

Je hoofd moet leeg zijn om met een verhaal te kunnen komen. Het probleem van schrijvers is meestal niet dat ze te weinig aan inspiratie en indrukken hebben, maar eerder te veel.

Hardlopen dwingt je, indrukken van buitenaf te beperken tot het denken over de hard- of mulheid van de grond waarover je loopt, de groep waarin je loopt, je hartslag en/of je snelheid. Je gedachten worden meer basic. Eén van de weinige momenten dat het denken "stopt". Van verstand naar gevoel: de intense liefde tussen jezelf en het landschap.

Emoties vertroebelen vaak de vergezichten. Net als je veel moeite hebt gedaan om een berg te beklimmen, blijkt op de top een dichte mist te hangen.
Ook je innerlijke kracht kent barrières en tegenslagen. Werkloosheid, racisme, haat, miskenning en intolerantie; ze komen vaak op ons pad. Mijn interesse in kunst en cultuur bijvoorbeeld, past niet bij mijn inkomensgroep. Mijn ideeën over goed management kan ik nóóit toepassen, omdat ik een dergelijke functie niet bekleed.
Hoe kun je leven met onvolkomenheid? De hemel op aarde blijft altijd een poging tót een "hemel op aarde".

Zondag 14 juni 2009. Maastrichts Mooiste. 15 Kilometer hardlopen door de Maastrichtse binnenstad, om vervolgens onderweg naar Kanne (B) & Chateau Neercanne een mentale dood te bereiken. Voortvarend ging ik van start. De eerste 5 kilometers liep ik in 23 minuten & 19 seconden, de tweede 5 kilometer vervolgens al in 28 minuten & 44 seconden, en tenslotte de laatste 5 km in 29 minuten & 15 seconden. Het zweet gutste over mijn rug. De broeiende warmte deden me (figuurlijk) ontploffen. Ik wilde te veel en kón te weinig. In arren moede liep ik de berg op. De snelheid tussen wandelen en rennen werd nihil. Darmen die hun beklag deden. Ik was weer eens in de val gelopen van te véél willen in te weínig tijd.
Gelukkig gebaarde een meisje me, om haar te volgen voor de laatste 3 kilometers. En met mijn laatste krachten sleepte ik mezelf over de Maastrichtse kasseien, richting finish. Eindelijk! Daar was de eindstreep. Totaal leeg en uitgeput liep ik terug, over de Maasbrug, richting Platte Zaol. Blij dat ik de eindstreep tóch had gehaald! De grootste en moeilijkst te overwinnen tegenstander ben je áltijd zélf.

Toch voelde ik mezelf enkele uren later, toen de energie weer enigszins terug was, trots op mijn prestatie. Weliswaar van een ander kaliber dan het jaar ervóór. Destijds: 1 uur & 15 minuten; nu: 1 uur, 21 minuten.
Mijn naam is dit jaar verkeerd genoteerd op het wedstrijdformulier. Dus waarschijnlijk zal nooit iemand weten wie er nu werkelijk achter deze tijd schuilgaat……

vrijdag 19 juni 2009

Het naakte bestaan (2)

Body’s & bolides

Er zijn mensen die zonder bravoure of lawaai de aandacht trekken van alle aanwezigen. Dit is een soort charisma, maar heeft voorál met non-verbale zaken te maken. Mensen zijn meer op non-verbaal gedrag gericht dan men wil toegeven. Rechtop lopen is ook zoiets. Natuurlijk is dit erg belangrijk voor je rug, maar ook belangrijk in de communicatie. Je mag gezien worden; je mag ruimte innemen.

Ruud Gullit stelt dat het als voetballer belangrijk is, hoe je het veld opstapt. Jezelf groter en imposanter maken. Ruimte innemen.
Testosteron is niet áltijd een negatief hormoon. Bij een sollicitatiegesprek wil jij die baan hebben. En dit moet je ook non-verbaal uitstralen.
Ik denk dat kinderen & jong-volwassenen zelfverzekerd maken, één van de taken van het onderwijs is. Hoe vaak zijn er super-intelligente mensen, die niet tot hun recht komen en zodoende ook zichzelf als "product" niet kunnen verkopen. Ook in de muziekwereld hebben niet alleen de bésten een hit, maar óók degenen die een goede uitstraling en dito management hebben. "De verbeelding aan de macht".

Zelfverzekerdheid heeft een negatieve bijsmaak als deze overgaat in arrogantie. Net zoals een combinatie van een auto-met-caravan die met 120 km/h langs luxe-auto’s scheurt en zelfs gevaarlijk heen-en-weer zwiept en andere auto’s snijdt (zoals laatst weer eens op de A2: een Belgische personenwagen-met-aanhangsel én een Duitser met soortgelijk sleurhut-geval (kenteken: AC-N 4214). Dit waren nu écht twee gevallen van "de goden verzoeken".

Dominante mensen zijn mensen die niet luisteren en enkel een podium zoeken voor hun eígen verhaal. Ook als de toehoorders al vier maal zijn afgehaakt. Deze mensen zijn vaak enthousiast over materiele zaken. Hun auto moet de aandacht trekken en vasthouden. Aandacht die ze het liefst zélf hadden gewild. Kings of the Road?

maandag 1 juni 2009

Het naakte bestaan (1)

Anita Witzier daagt mensen uit om zich "esthetisch naakt" te fotograferen voor het goede doel. Waarschijnlijk geïnspireerd door de Engelse film Calender Girl’s. Stijlvol in beeld gebracht door de Katholieke Radio Omroep.
Jezelf figuurlijk blootgeven is soms pijnlijker en intiemer dan letterlijk "uit de kleren gaan."

Mijn (nog te verschijnen) boek zal een mix tussen werkelijkheid en eigen interpretatie worden. Je bekijkt immers alles vanuit je eigen perspectief.

Een leidinggevende die een ondergeschikte vraagt "Hoe gaat het met jou?", kan deze vraag vanuit oprecht interesse stellen. Maar hij kan deze vraag óók stellen, omdat hij dit heeft geleerd in een managements-cursus (dus als praktisch toegepast psychologisch trucje).
Hoogst zelden zal de ondergeschikte de tegenvraag stellen: "En hoe gaat het met jou?"

Een tijd geleden las ik een verhaal, dat mij intrigeerde.
Een moslimgeleerde werd moe van de vragen die een journaliste hem stelde over zijn geloof. "Kleed je maar uit", reageerde hij boud. Dit bracht bij diezelfde journaliste een behoorlijke schok teweeg.
Vervolgens zei hij eerlijk: "Mijn relatie met god is zó intiem, dat ik mezelf met het uitleggen ervan, mezelf totaal naakt voel."

Misschien is geloof (in wát dan ook), gewoonweg niet in woorden te vangen.
Ieder mens heeft wel iets, dat heilig voor hem of haar is. Ons lichaam is universeel. Het is een tempel, die naar mijn mening ook als zodanig behandeld moet worden. De mens is een samenspel van Geest, Lichaam & Verstand. Daarom heb ik diep respect voor élke godsdienst en/of levensovertuiging.

In de letterlijke naaktheid van de mens, vallen alle verschillen tussen rangen en standen weg. Naakt zijn we allemaal hetzelfde. En nét zo kwetsbaar. In Mekka zijn de pelgrims gekleed in witte gewaden, zodat niemand beter, mooier of imposanter kan lijken dan een ander. Iedereen is op dat moment gelijk voor Allah.

Een generaal, die zijn uniform niet draagt, valt totáál niet op. De "Hauptman van Köpenick" was een dakloze verschoppeling. Hij maakte zichzelf tot generaal, door het aantrekken van een imposant uniform (inclusief allerlei versierselen), voor een prikkie gekocht op de zwarte markt. In het autoritaire Pruisische rijk was men blijkbaar gevoelig voor dergelijke suggestie.
Ook Jan-Peter Balkenende zou niet echt opvallen als hij door Amsterdam of Utrecht zou lopen in een shabby trui en spijkerbroek.

Spencer Tunick fotografeerde honderden naakte mensen in Hollandse landschappen.
Grote mensenmassa’s: jong, oud, strak of uitgezakt, het maakte hem niets uit. De beelden spreken van enorme kwetsbaarheid en moed. Het tijdschrift "Hollands Diep" spreekt van het "ontwapende lichaam".

De mens is een versierde aap. In mijn boek heb ik geschreven over de "sauna-democratie". Democratie is vooral bedoeld om iedereen een eerlijke en gelijke kansen te geven.
In de naaktheid van de mens vallen de onderlinge verschillen weg. De schepper heeft ons allen gelijk geschapen. Bovendien hebben we het nódig om onze positie in het leven af en toe te relativeren, en elkaar als mens te zien. Naakt en kwetsbaar. Gelijk maar niet gelijksoortig bedeeld in kennis, kunde en kansen. Er is geen verschil tussen jou en mij, maar tóch zijn we niet precíes hetzelfde.

We wonen in deze Lage Landen met 16 miljoen mensen op een kluitje. Iedereen heeft een ander leven en ziet het leven vanuit een ander perspectief. Een goed gesprek kan vaak moeilijk zijn.
De discussie m.b.t. het dragen van hoofddoekjes (door vrouwen die werken in een openbare functie) is actueel. Maar je zou het dan óók kunnen hebben over andere levensstijlen of
-overtuigingen, die té dominant zouden kunnen overkomen bij een groot deel van de bevolking. Bijvoorbeeld het dragen van "te blote" kleding of het hebben van zichtbare tatoeages.

Maar… bekeken vanuit de privé-sfeer: topless zonnen op het strand moet eigenlijk nét zo goed kunnen, als het dragen van een hoofddoek. Evenals lesbo- of homostellen die hand in hand door de stad wandelen. Ik geloof in een Nederland waar dit zou moeten kunnen.

Laten we elkaar respecteren, en niet beoordelen om wíe of wát we zijn en hoe we eruit zien.