zaterdag 21 juni 2008

De Zonnebloem


Vorig jaar (2007) ben ik meegevaren als vrijwilliger op de boot van de Zonnebloem.
Voor veel ernstige zieke mensen is dit vaak de laatste mogelijkheid om plezier te hebben, hun zorgen te vergeten en nog eventjes te genieten…

Deze vakanties zijn duur. Een deel betalen de mensen (gasten) zélf en een gedeelte wordt betaald door de Zonnebloem (o.a. door de verkoop van loten).
Er is veel nood en ellende in deze wereld. Maar ik geloof in het joodse gezegde "Eén mens gered is de hele wereld gered".

In deze samenleving zou eenzaamheid niet meer moeten en hoeven voorkomen. Tóch zitten veel ouderen alleen en eenzaam thuis. De Zonnebloem-vrijwilligers bezoeken de mensen; maken een praatje en bieden een luisterend oor. Helaas zijn er niet overál Zonnebloem-afdelingen. Dus een heleboel eenzame mensen hebben nog steeds niemand waarmee ze kunnen praten.

Aan boord van de MS Zonnebloem heb ik twee gedichten geschreven:

Regenachtige Donderdag
We varen voorbij aan de Loreley
Ik gezond, voel me gevangen op een schip
Gehandicapten die weten wat échte beperkingen zijn, voelen zich VIP
De reis is de bestemming
Ik, mijn rijkdom relativerend, bedank de Zonnebloem
Genoot van jullie enthousiasme
En begrijp iets méér van het leven
Jullie lichamen zijn gevangen, maar de geest is vrij
Helaas is het weer voorbij
Wat rest is inzicht en herinnering


Varen en zorgen
Mensen denken vaak, wat kan ik betekenen voor anderen?
Ik ben geen verpleegkundige of arts… ik voel me een niemand
Voorbij die onmacht, kan iedereen de pijn van iemand anders verzachten
Een lief woord, een schouderklopje
Ik verzamel mensen
Verhalen, lieve woordjes, menselijkheid
In dienst van de vreugde
Foto's: © Sally

1 opmerking:

De wandelaar zei

Beste forens.
Een hele mooie blog je ziet niet vlug dat iemand een blog in twee talen maakt. De foto`s zijn ook mooi maar vooral de gedichten van de zonnenbloem waren uit de kunst. Groetjes uit Brunssum.