Het karakter van mijn schrijven ligt tussen een "heilig moeten" en plezier. Veel schrijfoefeningen hebben slechts een praktisch karakter. Notulen, persberichten of zakelijke brieven. Vaste of zelfs muurvaste stramienen en formats.Schrijven is relatief anoniem. Ik weet slechts enkele mensen, die dezelfde passie delen. Meer ken ik deze mensen door hun weblogs.
Van de bekende(re) schrijvers heb ik maar enkele "in het wild" gezien. Bijvoorbeeld: Geert Mak tijdens een lezing in de bibliotheek van Maastricht. En Boudewijn Büch en Jules Deelder.
Ik heb mijn woorden altijd zo zorgvuldig mogelijk gekozen. Maar waarom?
In de politiek overheerst tegenwoordig het "testosteron", als ik politica Femke Halsema mag geloven. Bokito-gedrag door de heren politici. Hoe zit dit bij schrijvers? Wat maakt de ene persoon schrijver en de andere persoon politicus. En waarom was Jan Terlouw zowel schrijver als politicus? Trouwens, mensen zoals Wilders, Bolkestein, Marijnissen en wijlen Pim Fortuyn hebben boeken geschreven. Marijnissen verwijt ik trouwens Bokito-gedrag in het debat over de dubbele nationaliteit.
Het boek van Wilders is trouwens goed te lezen! Hij beschuldigt terecht het fundamentalistische Iraanse regime van misstanden. Maar binnen de politiek heeft hij nóóit een vinger uitgestoken om politieke vluchtelingen uit Iran te ondersteunen. Dit zijn voor mij de ware vrijheidsstrijders. Zij weten wat fundamentalisme inhoudt.
Wilders heeft notabene een wetsvoorstel ingediend (samen met Karimi van Groen Links) m.b.t. de staat Iran.
In termen van vandaag-de-dag denk ik aan activist Dirk de Vroome (alias de Rode Reus), die zich voordeed als hoge Zweedse Generaal die de gemeente Brunssum en de Headquarters van de AFCENT in Brunssum bezocht. Om zo te demonstreren tegen de Vietnam-oorlog. Literatuur en actie hebben een functie én een toekomst.
Er is trouwens een goed boek over deze activist te lezen. En in de Openbare Bibliotheek van Kerkrade kun je dit boek nog steeds uitlenen.
Mijn eigen schrijven heeft vooral te maken met mijn betrokkenheid met de wereld. Daarom ook mijn bemoeienis met o.a. Amnesty International.
Uiteindelijk zou er slechts één vraag over moeten blijven: waarom schrijft Ú nog niet???
Schrijven is een tijdelijke vlucht uit de werkelijkheid
Schrijven is voor de eeuwigheid; papier is vergankelijk. Maar "Max Havelaar" is nog steeds te lezen.
Schrijven is het sorteren van gedachten. Reden-Oorzaak-Gevolg. Causale verbanden zien tussen het "Hier en Nu" en "Dáár en Later" anderzijds.
Schrijven is kunst en meditatie in één.
Het is goed om gedachten op papier te zetten. Om de gedachte aan (bijvoorbeeld) overledenen in ere te houden. Godsdiensten bedienen zich niet-voor-niets van "het woord".
Schrijven ligt tussen inspiratie en transpiratie. En misschien is het zoals Woody Allen zegt over filmen: "Ik zou zelfs met filmen bezig zijn als ik een kantoorbaan heb"....
Foto: © Sally
2 opmerkingen:
Ik moet toegeven dat er helaas te weinig mensen zijn, die een passie als schrijven met elkaar delen.
Of het nou over werkelijke dingen gaat of niet. Zelf schrijf ik al enkele jaren, danwel als hobby, maar heb er sindskort voor gekozen om dit ook via een blog te uitten.
Het schrijven middels een blog is zodanig leuk en interessant, omdat je ook reacties van anderen kunt verwachten. Zo blijf je groeien met de manier van je eigen schrijven.
Het zorgvuldig kiezen van woorden, is afhankelijk van het onderwerp waarover geschreven wordt.
Zo moet men tegenwoordig bij een onderwerp als religie en godsdienst heel goed opletten wat men schrijft, of iemand stoort zich eraan. Maar waarom?
Mensen uit ons eigen christelijke geloof maken zo vaak gebruik van zelfspot. Hoezo kan dat niet bij andere godsdiensten?
Verder ben ik wel van mening dat schrijven een uitdrukking is, waarbij veel kan en mag. Natuurlijk met de vermelding dat het niet de bedoeling is iemand te krenken of te beledigen.
Het citaat van Woody Allen vind ik daarom eigenlijk al een prachtig slotwoord.
Bedankt voor je reactie op mijn blog. Ik schrijf ook erg graag, maar dan meer kinder- en jeugdfictie. Ik zou er graag mijn werk van willen maken, maar helaas is dat niet zo gemakkelijk...
Een reactie posten