dinsdag 11 maart 2008

Surivlaanderen (1)

Dinsdag 05-02-2008, 9.09 uur.
De onafhankelijke staat Surivlaanderen is uitgeroepen. Na enkele grensschermutselingen is de onafhankelijkheid een feit. Uitgeroepen op het internet. Dit land kan helaas slechts een digitale toekomst hebben. Een vlucht uit de harde Hollandse zakelijkheid. De realiteit van nationalisme in Nederland en Vlaanderen, maar… het wordt géén Narco- of Bouterse-staat.

Waarom een nieuwe staat? Om dit te beantwoorden moeten we naar de exportproducten kijken. Heerlijke bourgondische maaltijden, oorstrelende muziek en prachtige literatuur. Voor me ligt de Top 2000 (van 2007) zoals die in december (op Radio 2 NL) is uitgezonden. Ik heb in deze lijst tot mijn enorme verbazing/verbijstering nauwelijks een Vlaamse of Surinaamse artiest kunnen ontwaren.

"Zullen we nog eens, zullen we nog eens, zullen we nog eens een potje dansen". Vlaanderen heeft mooie songs, die op de-één-of-andere-manier maar niet willen doorbreken op de Nederlandse radio. Een goed voorbeeld hiervan is de band Gorki met het nummer "Mia".
"Don’t worry, be happy", zou je zeggen. Maar we pikken het niet meer! Veel muziek in Vlaanderen en Suriname is Nederlandstalig, maar de vele Nederlandse radiostations verdommen het om verder te kijken dan Marco Borsato, Paul de Leeuw, Doe Maar, Gordon, René Froger, Ali B., Jan Smit, Boudewijn de Groot, André Hazes en Gerard Joling. Laat staan dat ze hun oor te luister leggen in Bloemfontein (Zuid-Afrika) of Paramaribo (Suriname).

Belgische muzikanten zijn vaker poëtischer in hun taalgebruik dan hun Nederlandse collega’s. Stef Bos is weliswaar een Nederlander, maar getuige zijn muziek en tekstkeuze voelde hij zich altijd al meer op zijn plek in Vlaanderen. Om het vervolgens (nóg exotischer) te proberen in Zuid-Afrika.
Ik geniet overigens ook van Adriaan van Dis (van zijn reportage over Zuid-Afrika), waarin hij met Afrikaners spreekt over misstanden in "The Rainbow Country".

Wordt vervolgd…

Geen opmerkingen: